Μυριάδες θεωρίες έχουν επινοηθεί για την υγεία του Χίτλερ, κάποιοι λένε ότι ήταν ναρκομανής, κάποιοι ότι ήταν θύμα μίας αποτυχημένης ύπνωσης, κάποιοι ότι τα γεννητικά του όργανα ήταν δύσμορφα. Όμως ένα νέο βιβλίο απορρίπτει όλους αυτούς τους ισχυρισμούς διαπιστώνοντας ότι η ασθένεια είχε ελάχιστη επίδραση στις πράξεις του Χίτλερ.
Όσο παράξενο και αν ακούγεται για έναν δολοφόνο, ο Χίτλερ είχε μια σχέση εξάρτησης από τον προσωπικό του γιατρό, Theodor Morell. Πίστευε ότι του είχε σώσει τη ζωή πολλές φορές και του είχε τυφλή εμπιστοσύνη. Ο κύκλος του Χίτλερ, από την Eva Braun έως τους στρατηγούς του δεν συμμεριζόταν αυτή την συμπάθεια, πιστεύοντας ότι ο γιατρός είχε εθίσει τον Χίτλερ σε φάρμακα και παράνομα ναρκωτικά.
Ακόμη και μετά τον πόλεμο, η υγεία του είναι το στοιχείο της προσωπικής του ζωής που περισσότερο από όλα συνέχισε να ερευνάται για να βρεθεί ο πραγματικός λόγος των πράξεων του. Γενιές ιστορικών, ψυχολόγων, ψυχιάτρων και ερασιτεχνών κατέβαλαν κόπο για να ανακαλύψουν την πραγματική αρρώστια του Χίτλερ.
Οι Θεωρίες
Οι επικρατούσες θεωρίες μετά τον πόλεμο ήταν ότι ο Χίτλερ ήταν ή ομοφυλόφιλος ή σχιζοφρενής. Κάποιοι πίστευαν ότι μία αποτυχημένη απόπειρα ύπνωσης τον αρρώστησε, άλλοι ότι το πέος του ήταν ανάλογο της χαμηλής του αυτοπεποίθησης, ότι είχε μόνο έναν όρχι, και ότι είχε περάσει σύφιλη. Υπήρξαν ισχυρισμοί ότι ήταν εθισμένος σε παράνομα ναρκωτικά και χάπια. Τέτοιες απόπειρες να εξηγηθεί η συμπεριφορά του Χίτλερ είναι επικίνδυνες, καθώς θα μπορούσαν να αποδείξουν ότι ήταν μερικώς υπεύθυνος για τις εκατομμύρια σφαγές, που διέταξε.
Από την άλλη, σοβαροί ακαδημαϊκοί στην προσπάθειά τους να βρουν στοιχεία για την υγεία του Χίτλερ, χωρίς όμως αποτέλεσμα διότι όλα τα ιατρικά αρχεία του Χίτλερ εξαφανίσθηκαν μετά τον πόλεμο. Τώρα, όμως, στο βιβλίο «Was Hitler Ill?», ο ιστορικός Henrik Eberle και ο καθηγητής ιατρικής Hans-Joachim Neumann, συνδύασαν την χρήση αρχείων με σύγχρονη ιατρική ανάλυση έτσι ώστε να μπει το θέμα στις σωστές του διαστάσεις.
Το 1944, ο Morell έκανε ενέσεις τεστοστερόνης στον Χίτλερ ειδικά πριν τα ραντεβού του με την Brown, και επίσης τα ημερολόγια του Morell δείχνουν ότι ο άντρας που θεωρούσε τον εαυτό του ως τον μεγαλύτερο στρατηλάτη όλων των εποχών έπασχε από καθημερινέ φοβίες και ασθένειες, πχ φοβόταν ότι θα πάθει καρκίνο. Επίσης, τα στομαχικά του προβλήματα τον είχαν κάνει χορτοφάγο.
Ήταν ναρκομανής;
Η ανάλυση της σύνθεσης και των δόσεων του φαρμάκου, που ο Morell έδινε στο Χίτλερ απέδειξε ότι ο Morell σωστά είχε διαγνώσει ηπατίτιδα στον Χίτλερ. Από την άλλη ο Morell σπάνια αρνούνταν στον Χίτλερ τα πολλά φάρμακα, που ζητούσε, ανάμεσα στα οποία και το διεγερτικό Pervitin.
Τον δάγκωσε κατσίκα;
Οι Eberle and Neumann δεν βρήκαν κανένα στοιχείο, που να δείχνει ότι έλειπε στον Χίτλερ ένας όρχις επειδή τον δάγκωσε μία κατσίκα όταν ήταν μικρός. Επίσης, απορρίπτουν ως παράλογη την θεωρία του ιστορικού Bernhard Horstmann ότι η προσωπικότητα του Χίτλερ άλλαξε δραματικά μετά από μία αποτυχημένη ύπνωση.
Στο τέλος του βιβλίου οι συγγραφείς καταλήγουν ότι ο Χίτλερ έπασχε από πάρκινσον, η οποία ήταν φανερή τους τελευταίους μήνες πριν την αυτοκτονία του, τον Απρίλιο του 1945. Παρ’ολα αυτά, ο Χίτλερ ποτέ δεν υπέφερε από παθολογικές παραισθήσεις, είχε πλήρη επίγνωση των πράξεών του.
Παρά τα ευρήματα του νέου βιβλίου, οι αποφάσεις του δικτάτορα παραμένουν ανεξήγητες και περιφρονητικές για την ανθρώπινη ζωή ως το τέλος.
ΠΗΓΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου