Σαν σήμερα, το 1979, επιστρέφει στην Τεχεράνη έπειτα από 15 χρόνια εξορίας ο Αγιατολάχ Χομεϊνί, με ιερό σκοπό να ξεκινήσει την Ιρανική Επανάσταση. Στους δρόμους της πρωτεύουσας, περισσότεροι από 5 εκατομμύρια Ιρανοί τον υποδέχονται θριαμβευτικά σαν τον επίγειο σωτήρα, που θα τους αποτάξει από το αμερικανόφιλο καθεστώς του Σάχη.
Στο ναυλωμένο αεροσκάφος της Air France που μεταφέρει τον Αγιατολάχ Χομεϊνί στο Ιράν, ένας δημοσιογράφος του ABC ρωτάει τον αγέλαστο θρησκευτικό ηγέτη τι νιώθει για τη μεγάλη επιστροφή του. "Hichi" απαντάει αυτός, δηλαδή "τίποτα". Για πολλούς, στη δήλωση αυτή καθρεφτίζεται η δογματική αποστολή του Χομεϊνί: Να μετατρέψει το Ιράν σε 'Dar al-Islam', στο πρώτο θεοκρατικό κράτος στον κόσμο που διέπεται αυστηρά από τον ισλαμικό νόμο.
Στο αεροδρόμιο της Τεχεράνης, ο συνωστισμός είναι τέτοιος που αναγκάζει τον ιμάμη να επιβιβαστεί σε ελικόπτερο, ώστε να φτάσει στο Νεκροταφείο των Μαρτύρων, όπου έχουν συγκεντρωθεί 250.000 άτομα για να ακούσουν την πρώτη του ομιλία.
"Θα ρίξω μια κλοτσιά στα δόντια αυτής της κυβέρνησης" λέει ο Χομεϊνί, αναφερόμενος στην υπηρεσιακή κυβέρνηση του Σαπούρ Μπακθιάρ, την οποία διόρισε ο Σάχης πριν φύγει για "μακρές διακοπές" –χωρίς επιστροφή– στις 16 Ιανουαρίου. "Εγώ διορίζω την κυβέρνηση από εδώ και πέρα", ξεκαθαρίζει ο Χομεϊνί, διακηρύσσοντας πως πρόκειται για "κυβέρνηση του Θεού".
Αυτό βέβαια, σημαίνει πως οτιδήποτε αντιτίθεται στην κυβέρνηση αντιτίθεται στο Θεό, και οτιδήποτε είναι "βλάσφημο" είναι και παράνομο. Κάπως έτσι, το Ιράν θα περάσει σε μια νέα εποχή ισλαμικού πουριτανισμού, κατά την οποία οι γυναίκες υποχρεούνται να φορούν πέπλο, η δυτική μουσική και το αλκοόλ απαγορεύονται ρητά και οποιοσδήποτε εκφράζει "αιρετικές" απόψεις –όπως ο συγγραφέας Σαλμάν Ρούσντι– καταδικάζεται μέχρι και σε θάνατο.
Λέγεται πως η Ιρανική Επανάσταση του 1979 αποτελεί μία από τις ελάχιστες περιπτώσεις, που μια επανάσταση υποκινείται από έναν και μόνο άνθρωπο. Πριν εξοριστεί, ο Χομεϊνί εξαπέλυε πύρινους λόγους εναντίον του Σάχη, τόσο για τους στενούς δεσμούς του με τις ΗΠΑ και το Ισραήλ, όσο και για τις αντι-ισλαμικές πρακτικές του, όπως παραχώρηση δικαιώματος ψήφου στις γυναίκες.
Ως εξόριστος στην Προύσα της Τουρκίας (1964-65), το Αλ Ναζάφ του Ιράκ (1965-1978) και το Παρίσι (1978-1979), ο Αγιατολάχ Χομεϊνί παραδίδει μαθήματα θεολογίας και θεοκρατικής διακυβέρνησης, με τις διαλέξεις να κυκλοφορούν λαθραία στο Ιράν σε μορφή μουσικής κασέτας.
Ωστόσο, σε αντίθεση με τις υπόλοιπες μεγάλες επαναστάσεις (Γαλλική, Αμερικανική, Ρωσική, Ρουμανική), οι οποίες δεν ενέπλεξαν ποσοστό μεγαλύτερο του 1% του πληθυσμού, στις 10 και 11 Δεκεμβρίου 1978, πάνω από το 10% των Ιρανών βγαίνει στους δρόμους για να διαδηλώσει κατά του Σάχη και υπέρ του Χομεϊνί.
Οι διαδηλώσεις είχαν ξεκινήσει από τον Οκτώβριο του 1977, όταν εκατοντάδες Ιρανοί ξέσπασαν με αφορμή το θάνατο του Μοσταφά, γιου του Χομεϊνί, καταστρέφοντας πολυτελή ξενοδοχεία, κινηματογράφους, τράπεζες, κυβερνητικά κτίρια και άλλα σύμβολα του καθεστώτος του Σάχη, με τον Ιρανό μονάρχη να ζητά την επέμβαση των Αμερικανών.
ΠΗΓΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου